ماه خون

گریه

چشم گريان، چشمه فيض خداست ».گريستن بر ابا عبدالله الحسين «ع » ثواب بسيار دارد. فرشتگان، پيامبران، زمين و آسمان، حيوانات صحرا و دريا هم بر عزاي حسين «ع » گريسته اند. اشک ريختن، نشانه پيوند قلبي با اهل بيت و سيد الشهدا است.اشک، دل راسيراب مي کند، عطش روح را بر طرف مي سازد و حاصل محبتي است که نسبت به اهل بيت حاصل مي شود. همدلي و هماهنگي روحي با ائمه، ايجاب مي کند که در شادي آنان شاد و در غمشان محزون باشيم.اين نشان شيعه است که «يفرحون بفرحنا و يحزنون لحزننا...» قلبي که مهر حسين «ع » را داشته باشد، بي شک به ياد مظلوميت و شهادت او مي گريد.اشک، زبان دل و شاهد عشق است.

حضرت عباس

سوغات تو از علقمه آیا بخورد تیر ؟

یک مشک پر از حسرت لبها بخورد تیر ؟   

     
                                           با دست رشیدت که در آغوش کشیدیش

این آرزوی توست مبادا بخورد تیر

                                           تا چند قدم مانده به بی تابی طفلی

تو آمدی و آمدی .... اما بخورد تیر

سخن گوهر وار ازسیدشهدا

 

قال الحسين عليه السلام:
إنّ قوماً عَبدوا الله رَغبَةً فَتلكَ عبادةُ التُجّار
وَ إنّ قوماً عَبدوا الله رَهبَةً فَتلكَ عِبادةُ العَبيد
وان قوما عبدوا الله شكراً فتلك عبادةُ اْلاَحرار وَ هىَ أفضَلُ اْلعِبادَة

امام حسین علیه السلام فرمود:
گـروهـى خـدا را از روى ميل و رغبت(به بهشت) عبادت مى كنند كه ايـن عبادت تاجـران استش
و گروهـى خـدا را از روى تـرس (ازدوزخ) مـى پـرستنـد و ايـن عبادت بندگان است
و گروهى خدا را از روى شكر(و شايستگى پرستـش) عبادت مـى كنند وايـن عبـادت آزادگـان است كه بهتـريـن عبـادت است

تحف العقول, ص 250