چشم گريان، چشمه فيض خداست ».گريستن بر ابا عبدالله الحسين «ع » ثواب بسيار دارد. فرشتگان، پيامبران، زمين و آسمان، حيوانات صحرا و دريا هم بر عزاي حسين «ع » گريسته اند. اشک ريختن، نشانه پيوند قلبي با اهل بيت و سيد الشهدا است.اشک، دل راسيراب مي کند، عطش روح را بر طرف مي سازد و حاصل محبتي است که نسبت به اهل بيت حاصل مي شود. همدلي و هماهنگي روحي با ائمه، ايجاب مي کند که در شادي آنان شاد و در غمشان محزون باشيم.اين نشان شيعه است که «يفرحون بفرحنا و يحزنون لحزننا...» قلبي که مهر حسين «ع » را داشته باشد، بي شک به ياد مظلوميت و شهادت او مي گريد.اشک، زبان دل و شاهد عشق است.